Συχνές ερωτήσεις για τη Διαχείριση του Χρόνιου Πόνου

Συχνές ερωτήσεις για τη Διαχείριση του Χρόνιου Πόνου

1) Πρέπει να λαμβάνω αναλγητικά μόνον όταν έχω πολύ πόνο;

Όχι. Μην περιμένετε ο πόνος να γίνει ανυπόφορος για να πάρετε παυσίπονα. Ο πόνος ελέγχεται καλύτερα όταν είναι ακόμη ήπιος. Θα πρέπει να λαμβάνετε τα φάρμακα που σας συνταγογράφησε ο ιατρός πόνου κανονικά και σύμφωνα με τις οδηγίες του, ανεξάρτητα αν πονάτε ή όχι.

2) Αν λαμβάνω οπιοειδή για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου μου, μπορεί να εθιστώ στις ναρκωτικές ουσίες;

Όχι απαραίτητα, αν λαμβάνεις τα οπιοειδή ακριβώς όπως σου συνταγογραφούνται από το θεράποντα ιατρό σου. Η προδιάθεση ενός ανθρώπου στον εθισμό στις ναρκωτικές ουσίες εξαρτάται, εν μέρει, στο ιστορικό εθισμού του. Ο εθισμός είναι λιγότερο πιθανός αν δεν έχεις παρουσιάσει στο παρελθόν τέτοιου είδους διαταραχή. Ρώτησε τον ειδικό ιατρό πόνου για όποιες σκέψεις και προβληματισμούς έχεις για το συγκεκριμένο θέμα.

3) Γιατί χρειάζεται να αυξήσω τη δόση του φαρμάκου για να έχω το ίδιο αναλγητικό αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου;

Αυτό συμβαίνει όταν έχεις αναπτύξει ανοχή στο συγκεκριμένο φάρμακο. Η ανοχή είναι μια φυσιολογική αντίδραση του οργανισμού στα ναρκωτικά φάρμακα (οπιοειδή) και συμβαίνει όταν η αρχική δόση ενός φαρμάκου παύει να είναι το ίδιο αποτελεσματική με την πάροδο του χρόνου. Η αύξηση της δόσης του ίδιου φαρμάκου ή η αλλαγή του με κάποιο άλλο της ίδιας κατηγορίας, συχνά λύνει το πρόβλημα. Το ότι ανέπτυξες ανοχή σε κάποιο φάρμακο δεν σημαίνει ότι έχεις εθιστεί σε αυτό.

4) Πρέπει να ενημερώσω τον οικογενειακό μου ιατρό για το γεγονός ότι πονάω;

Οπωσδήποτε. Είναι πολύ σημαντικό ο οικογενειακός σου ιατρός να εκτιμήσει αρχικά τον πόνο σου και να τον θεραπεύσει ή να σε παραπέμψει σε έναν ειδικό ιατρό πόνου εφόσον πρόκειται για χρόνια επώδυνη κατάσταση.

5) Μερικές ημέρες ή μερικές στιγμές ο οξύς πόνος μου είναι πιο έντονος. Τι μπορώ να κάνω;

Μπορεί να έχεις παρατηρήσει ότι ο πόνος σου επιδεινώνεται περισσότερο από το συνηθισμένο σε κάποιες περιπτώσεις ( όπως στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας ή σε κάποιες συγκεκριμένες δραστηριότητες). Σε αυτή την περίπτωση μπορείς να λαμβάνεις παυσίπονο πριν από τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ή δραστηριότητα για να προλάβεις την έναρξη του πόνου. Βεβαιώσου πάντα ότι ακλουθείς τις συμβουλές του ιατρού σου.

6) Πώς μπορώ να εξηγήσω στον ιατρό μου πόσο πολύ πονάω;

Η ένταση του πόνου αξιολογείται από τον ίδιο τον ασθενή, ο οποίος βαθμολογεί τον πόνο του συνήθως προφορικά από το 0 έως το 10. Με το 0 να σημαίνει , καθόλου πόνος και 10 = αφόρητος πόνος. Επίσης ο ασθενής συμπληρώνει ένα ερωτηματολόγιο με το οποίο εκτιμάται η ποιότητα ζωής του σε σχέση με το χρόνιο πόνο. Αυτά όλα βοηθούν τον ιατρό να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος.

7) Τι μπορούν να κάνουν οι φίλοι μου και η οικογένειά μου για να με βοηθήσουν;

Η κατανόηση του προβλήματος και η ψυχολογική υποστήριξη του πάσχοντος από το στενό συγγενικό περιβάλλον, δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας και αισιοδοξίας στον ασθενή και τον βοηθούν να δώσει τη μάχη του,. με τις σωστές προσδοκίες, για  την θετική έκβαση της πάθησής του και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ίδιου και της οικογένειάς του.

8) Θα υποφέρω από χρόνιο πόνο για το υπόλοιπο της ζωής μου;

Όχι απαραίτητα. Το μονοπάτι του πόνου είναι δύσκολο και χρειάζεται υπομονή. Ωστόσο πολλοί ασθενείς με χρόνιο πόνο, με την κατάλληλη θεραπεία και ψυχολογική υποστήριξη, ζούνε φυσιολογικά έχοντας μια  καλή ποιότητα ζωής.

[pp_popup ]

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.

 

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.

 

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.