Γράφει η: Lori. S.
Η Lori είναι 44 χρονών και ζει στις Η.Π.Α. Υποφέρει από χρόνιο πόνο στη μέση και τον αυχένα, νευροπαθητικό πόνο και ημικρανίες εδώ και πολλά χρόνια. Ανήμπορη να εργαστεί στον τομέα της έρευνας τεχνολογίας, διέκοψε και ασχολείται ερασιτεχνικά με τη φωτογραφία.
Ο σύζυγός μου με ξυπνάει με ένα φιλί στο μέτωπο για να με χαιρετίσει φεύγοντας για τη δουλειά του. Χαμογελάει και με ρωτάει πώς αισθάνομαι. Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση, για εμένα, να απαντήσω.
Η μέση μου είναι δύσκαμπτη και πονάει. Τα πόδια μου δεν υπακούν στις υποσυνείδητες κατευθύνσεις για κίνηση. Πονάνε και οι πατούσες μου είναι και αυτές πρησμένες και πονάνε. Ο αυχένας μου και το άνω τμήμα της πλάτης μου καίνε. Χαμογελάω παρόλα αυτά. Το μυαλό μου πάει πίσω σε κάτι που μου είπε ο σύζυγος μου στο αυτοκίνητο πριν από μερικές εβδομάδες.« Ξέρεις τι θα με έκανε ευτυχισμένο; να σε ακούσω να μου λες ότι αισθάνεσαι περίφημα και όχι να μου αναφέρεις όλα τα προβλήματα σου και τον πόνο που έχεις- ούτε να εστιάζεις την προσοχή σου στον πόνο συνεχώς». Αλλά δεν μπορώ να πω ψέματα και να τα παραγνωρίσω όλα, δεν επιμένω στα ιατρικά μου προβλήματα….
Αποφασίζω να αλλάξω αντικείμενο-γυρνάω πολύ προσεκτικά στο κρεβάτι, τραβάω τον εαυτό μου από το κρεβάτι και πάω στο μπάνιο, λέγοντας του ότι γυρνάω σε λίγα λεπτά. Μόλις επιστρέφω, ξέχασε ότι έκανε αυτή την ερώτηση….. έτσι φεύγει σκεπτόμενος ότι είμαι καλά από τη στιγμή που δεν παραπονέθηκα και συνεχίζει την ημέρα του χωρίς καμιά ιδέα του πόσο εγώ υποφέρω.
Ο σύζυγος μου επιστρέφει από τη δουλειά παραπονούμενος συνήθως για την κίνηση στους δρόμους. Η ερώτηση γίνεται πάλι.- πως αισθάνεσαι; του απαντώ για όλα όσα έκανα- εκπομπές στη τηλεόραση, σχόλια, κουτσομπολιά. Κανένα σχόλιο για την οσφυαλγία, τους πόνους στα πόδια, το σφίξιμο στον αυχένα που με προειδοποιεί για την ημικρανία που έρχεται ή για τους μυϊκούς σπασμούς που με εμπόδισαν να πάρω το αυτοκίνητο….. O Hubby ξαπλώνει στον καναπέ και σερφάρει στο διαδίκτυο χωρίς να έχει αντιληφθεί τίποτα απολύτως από την κατάστασή μου.
Τότε γύρω στις 20:00 μου ανακοινώνει ότι μου ετοίμασε ένα ζεστό μπάνιο για να με βοηθήσει να χαλαρώσω τη μέση και τα πόδια μου. Ίσως να κοιμηθείς καλύτερα μου λέει. Χωρίς να μιλώ για τους πόνους και τα προβλήματά μου, ξέρει τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, πώς πραγματικά αισθάνομαι. Υποτίμησα την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τους πόνους μου. Μετά το μπάνιο μου, του λέω αυτό που θέλει να ακούσει. Νιώθω θαυμάσια! Ευχαριστώ που με σκέφτεσαι. Είναι ένα μικρό λευκό ψέμα, αλλά νιώθω πραγματικά θαυμάσια και αγαπημένη. Για μερικές μόνο στιγμές είμαι χωρίς πόνο, και χαμογελώ, πραγματικά αυτή τη στιγμή.