Γνωρίζουν οι ασθενείς τους κινδύνους από τη λήψη αναλγητικών;

Γνωρίζουν οι ασθενείς τους κινδύνους από τη λήψη αναλγητικών;

Οι ασθενείς εξακολουθούν να αγνοούν τους κινδύνους από τα παυσίπονα

Πολύς κόσμος κάνει κατάχρηση δημοφιλών αναλγητικών χωρίς συνταγογράφηση, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εμφάνισης παρενεργειών.

Μπορεί στις μέρες μας περισσότεροι ασθενείς να έχουν επίγνωση των κινδύνων που συνδέονται με τα δημοφιλή αναλγητικά που δεν απαιτούν συνταγογράφηση, μία νέα έρευνα ωστόσο, δείχνει ότι το να έχει κανείς επίγνωση για κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι παίρνει και τα κατάλληλα μέτρα.

Κάποιοι ερευνητές βρήκαν λοιπόν ότι μπορεί η γνώση και η συνειδητοποίηση όσον αφορά τα θέματα ασφαλείας γύρω από τα αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση (Μη Στεροειδή ΑντιΦλεγμονώδη, παρακεταμόλη) να έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 5 χρόνια, οι περισσότεροι όμως άνθρωποι χρησιμοποιούν αυτά τα φάρμακα με εσφαλμένο τρόπο.

Τα ΜΣΑΦ περιλαμβάνουν την ασπιρίνη και φάρμακα που περιέχουν ιβουπροφένη και ναπροξένη, όπως το Advil και το Naprosyn. Η παρακεταμόλη ανευρίσκεται στα Depon, Panadol, Lonarid κ.α

Η μελέτη έδειξε ότι το ποσοστό των αμερικανών που δήλωσαν ότι ανησυχούν για τις παρενέργειες των αναλγητικών χωρίς συνταγογράφηση αυξήθηκε από 18% το 1997 στο 59% το 2003. Ο αριθμός όμως των ασθενών, από αυτούς που συμμετείχαν στην έρευνα, οι οποίοι δήλωσαν ότι κατανάλωσαν περισσότερα φάρμακα από τη συνιστώμενη δοσολογία, για την ίδια περίοδο, σχεδόν διπλασιάστηκε.

Οι ερευνητές τονίζουν ότι τα ΜΣΑΦ είναι μία από τις βασικές αιτίες δημιουργίας έλκους του στομάχου και έχουν συσχετιστεί με παρενέργειες που κυμαίνονται από απλές στομαχικές διαταραχές, μέχρι βαριές αιμορραγίες που μπορεί να απειλήσουν και τη ζωή του ασθενούς. Στις Η.Π.Α. η χρήση και η κακή χρήση των ΜΣΑΦ οδηγεί κάθε χρόνο σε περισσότερες από 103.000 εισαγωγές ασθενών σε νοσοκομεία, όπως επίσης και σε 16.500 θανάτους. Η λήψη παρακεταμόλης σε ποσότητα μεγαλύτερης από τη συνιστώμενη δόση μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ηπατική βλάβη.

Η κατανάλωση αυτών των φαρμάκων λοιπόν για μεγάλο χρονικό διάστημα και χωρίς τη συμβουλή γιατρού, αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης κάποιας -δυνητικά ακόμα και θανατηφόρας- επιπλοκής από τα φάρμακα αυτά.

Το χαμένο μήνυμα ασφαλείας στα αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση

Στη συγκεκριμένη έρευνα, η οποία παρουσιάστηκε σε ένα συνέδριο με θέμα τις νόσους του πεπτικού συστήματος, με τη συμμετοχή ειδικών, οι ερευνητές συνδύασαν τα αποτελέσματα από δύο ξεχωριστές δημοσκοπήσεις σχετικά με τις αντιλήψεις των καταναλωτών για τα αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση.

Η πρώτη πραγματοποιήθηκε το 1997 από τον Roper Starch και περιελάμβανε τη συμμετοχή 258 ενηλίκων.

Η δεύτερη διεξήχθη από την Εθνική Ομοσπονδία Καταναλωτών και περιελάμβανε τη συμμετοχή περισσότερων των 3.500 ενηλίκων.

Η έρευνα έδειξε ότι οι άνθρωποι ενημερώνονται όλο και περισσότερο γύρω από τα ζητήματα ασφαλείας που σχετίζονται με τα αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση, αλλά αυτή η ενημέρωσή τους δεν μεταφράζεται σε περισσότερο ασφαλή συμπεριφορά. Επί παραδείγματι, για ένα αναλγητικό χωρίς συνταγογράφηση, το 44% των καταναλωτών το 2003 ανέφερε ότι λαμβάνει δοσολογία μεγαλύτερη της συνιστώμενης, ενώ το 1997 το αντίστοιχο ποσοστό των ασθενών αυτής της κατηγορίας ήταν 26%.

Ανάμεσα στα άλλα ευρήματα ξεχωρίζουν τα εξής:

1)      Λιγότεροι ασθενείς λαμβάνουν αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση σε καθημερινή βάση (27% το 1997 έναντι 15% το 2003).

2)      Περισσότεροι ασθενείς χρησιμοποιούν ένα αναλγητικό που στηρίζεται στην παρακεταμόλη (14% έναντι 45%).

3)      Ο ίδιος περίπου αριθμός ασθενών καταναλώνει ασπιρίνη καθώς και αντιφλεγμονώδη  που έχουν ως  βάση την ιβουπροφένη και τη ναπροξένη.

4)      Περισσότεροι ασθενείς ανησυχούν πλέον για τις παρενέργειες αυτών των φαρμάκων (18% έναντι 59%).

Επιπρόσθετα η έρευνα του 2003 έδειξε ότι οι ερωτηθέντες, σε ποσοστό 33%, απάντησαν πως ήταν ασφαλές να συνδυάσουν τα αναλγητικά χωρίς συνταγογράφηση με ΜΣΑΦ που τους είχε συνταγογραφήσει ο γιατρός.

[pp_popup ]

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.

 

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.

 

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα σπονδύλων είναι αρκετά συχνά στον πληθυσμό και οφείλονται κυρίως σε οστεοπόρωση. Το πρόβλημα είναι ότι τα 2/3 σχεδόν αυτών παραμένουν αδιάγνωστα και αποδίδονται σε πόνο λόγω μυϊκοί σπασμού ή πόνο σπονδυλαρθρίτιδας λόγω του προχωρημένου της ηλικίας. Είναι πιο συχνά στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, κυρίως στις μεγάλες ηλικίες αλλά δεν αποκλείονται και νέοι άνθρωποι μεταξύ των 40 – 50 ετών.